Sonsuzluğun çanları...tutmuyor aşı hayata kururken dallarında sevda meğersem aşk diye bir şey varmış tüterken dumansız bağrımda.. daha ne eylesin ki gönül zaman çıplak olunca yağıyor yağmurlar içeri içeri dışarsını almış esir ruhsuz liman.. sallanıyor umutlar darağacında, mutlu top yekün kalbura basmalar.. kaldırımlara nazar değmiş icabı, yol veriyor esen yellere.. naz yapıyor bulutlar tutunması imkansız gibi mavileri giyinmiş gök yüzü süslü püslü.. sonbahar ağlıyor artık, dökerken yapraklarını, geleceği mechul, bugünden tezi yok, yok gibi yarınları.. yaşam denmiş koca yalana.. arkası siyah önü kara.. aslında papatyalar toplamak, lalelerle oynaşmak istemiştim meğersem nasip olmıyacakmış çalarken sonsuzluğun çanları... (Berlin,12.11.2014) Talat Özgen |