Çanakkale Şehitlerine
Siz,
Sanmayın onları, boş insandılar İçinde yüzlerce erenler vardı.. Ne korku duydular ne usandılar Ölmeden toprağa girenler vardı.. Kimi karsta doğdu, kimi boluda Kopmuştu bacağı, eli, koluda Namaza durdunmu geliboluda Oradan Kabeyi görenler vardı.. Bir ses duydu ecdat, oğlum, arkadanda Besmele çekerken oldu farkında Çeyrek ton mermiyi tutup sırtında Namlunun ucuna verenler vardı.. Perdeler Kalkmıştı, yoktu arada Kaç kişi ermişti böyle murada Resul`u Ekremi bizzat orada Görmenin tadına varanlar vardı.. İnmişti Melekler, Melek, umuttu Gökten arza inen birer akuttu Bazen düşman yutan parlak buluttu Düşmanın belini kıranlar vardı.. Bu destan bir devrin öz anıları Ergün`üm unutma sen Anaları Kurbana yakılan al kınaları Oğlunun saçına sürenlar vardı.. |