yalnızlığıma aç
Yaşamak ve sevmek
Güzeldi seninle Şimdi en uzağındayım kalbinin Yalnızlığıma aç En sevdiğim renginle Gözlerine göğü feda etmiştim Deniz güzeldi seninle Hangi kıyısız kentte kaldı mavisi Yalnızlığıma dökül En uzun nehir halinle |
Seçkin GÜNDÜZ’e
Gönül dostum gönül yüzlüm bak bana
Benden sana selamların iyisi,
Gönülden gönüle selam çok sana
Filcandaki falımızın büyüsü.
Kahve içtik kırk yıl hatırı oldu
Gönül dostluğuyla kalbimiz doldu
El salladın selam yerini buldu
Kalpde kıpırdayan insan duyusu.
Şiirlerin canlı gibi konuşur
Yücelerde gül yüzüyle gülüşür
Selam dense merhabayla buluşur
Davranışın büyük insan olgusu.
Sevdaların kurgu değil yaşayan
Kerem gibi Aslı için yanan can
Bazan gülen bazan gönle ağlayan
Gönül dostluğunun yüce duygusu.
Durağanlık bir bakarsın canlanır
Yerde umman arşa kadar kanlanır
Olgunlaşır yeryüzüne sallanır
Toprak ister niğmet yağmur duası.
Şiirimiz ekin oldu döküldü
Güldesteler teker teker söküldü
Kimsesiz kelime boynu büküldü
İsmailoğlu’nun gönül bulgusu
05.03.1998 – Ankara
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul