aşka atıf soluk
gönlüm nicedir amadedir, sevdanın halet-i ruhaniyetine
ki acılara seyyahlığı sunduğu duygu alemimde kalan bir kaçından ibarettir sadece hoş bu edası suretime hüzün diye düşse de istemem gayrısını çünkü bilirim ki sevda ile doğan anların her ne kadar soluyacağı zaman dilimi belirsiz olsa da bir nevi mürebbiyesidir, beni ben yapmaya kadir olan lisanımın çaresizliği betimlese de bu halin vuku buluşu gözde ki yaşa deymiş olsa da dizelerin tek tek bu kelama yanık mürekkebe kavuşmuş oluşu bin çarenin ehli bir haldir kavuşulmak istenenin gelişi ya nasiptir mevsimin birinde ya da değildir lakin aşığın derdi aşk ile olur sevilenden öte yar olmaz belki, ama aşktan ötede diyar bulunmaz ya sırf bu yüzden bekleyişe tevazu durur dudağı tebessüm ırağı aşığın kelamların da vazgeçip gitmiş olsa bu diyarın öte yanına kayboluşun adı olacaktır daha attığı ilk adımı gitmelerin pişmanlığını yaşayan gecelerdense beklemenin ayazını tutmuş saatlerin dökülen takvimlerinde yaşayıp son bulmak aşığın en kıymetli gerçeğidir ömrünü aşka atıf edenin benliğidir, nede olsa bu sonu bilir olsada başlangıcı aynı olacaktır, bu hayata |