Hayat dediğin çözülmez muamma
Ben çözdüm diyeni duymadım amma
Her gün açıp baksan iç aynasına
Sırlı cam sırrını döker mi bilmem

Yanılıp da sakın ben oldum deme
Öyle olsaydı hiç Mevlana bile
Hamdım piştim yandım der miydi böyle
Olgunluk koşulsuz çekmektir çile

En büyük liyakat ahlaktır bize
Bundan başka daha ne hacet söze
İçin için yanan yürekte közün
Şükürler etmektir her zerresine

Bir yanda dualar bir yanda küfür
Bu nasıl adamlıktır ey zalim sefil
Her türlü kötülük pusuda bekler
Tuzağını kurar demezsin yeter

Nankörlük çılgınlık mahyan olmuşsa
Ahtı vefa şefkat özünde yoksa
Baş ucuna gelip hatrın soranı
Yerden yere vuran aklın şaşmışsa


Acınacak haldir insan oğlunda
Kullarını ıslah eyle Ey Rabbim
Yolun sonu görünmeden ufukta
Gönül gözümüzü aç Yaradan’ ım