BIRAK Kİ TUTUNAYIM...şair öldüren gün batımlarında düşme aklıma bulutlar mor salkımlarını uzattığında şehrimin avuçlarına buğulu gözlerin tutmasın köşe başlarını tenha bir ada vapurundan iskeleye savrulan çımaya asılma dibe vurduğumda her gece yarısı küf yeşili yosunları dolama saçlarıma ne olur sebep olma büsbütün kendimi unutmama bırak ki tutunayım kırağı yemiş elma çiçeklerinin pembe beyazına yenilmeden siyahlığıma bir yıl daha kalmalıyım buralarda bu şehir ki göç kuşları gibi alıp göçürüyorsa gölgeni şiirimin şarkımın inadına ve madem ki hasretim halâ ellerinin temmuz akşamlarına teferruattır öncesi ötesi çoktan bıraktım kendimi sakin bir nehir gibi günlerin akışına şair öldüren gün batımlarında düşme aklıma Kapalıçarşı’nın uğultulu hengâmından kurtulup Beyazıt Meydanında karışma kalabalıklara ardından koşturma gölgemi gölgem ki yitmiş çoktan hazan fırtınasında bırak ki tutunayım unutulmuş bir bahçede kırağı yemiş elma çiçeklerinin pembe beyazına bırak bırak ki yenilmeden siyahlığıma bir mevsim daha kalayım buralarda... CEYDA GÖRK |
Şiirle uğraşanların hoşgörüsü yücelerde.
Beğendim...
.................................. Saygı ve Selamlar...