zeynep deva"ya..

Kör bir bıçak gibi,hergün beni doğrayan
Birkaç cumlen kaldı senden geriye.
Ellerini,gözlerini,saçlarını unuttum çoktan
Pişmanlık kaldı tuttuğum matemden geriye


Yüreğimde yoğurdum sözlerimin harcını
İçimde incinen yüzünün çillenen aynası kaldı
İrkilirim mezarda bile,istemem fatihanı
Mahşere filizlenen sevdamın,tüllenen manası kaldı


Cem ettim merhabanla başlayan gülüşlerimi
Dilimde yitik bir hülyanın şarkısı kaldı
Kafa kağıdıma mahkum ettim düşlerimi
Zihnimde şarkımızın tadsız,tuzsuz mısrası kaldı


Ne izi,ne külü kaldı yandığım yangınların
Sabır tanelerinde sabrın sancısı kaldı
Perdemizde selamlar bizi guneş,sandığım yarınların
Gün gece sinemde dinmez acısı kaldı


Yaşmaklandı mutluluk,göhsumun hışırtısından
Ceviz sandığında annemin, kararmış sırması kaldı
Gözyaşı kokar babamın tesbihi,bacımın yazmasından
Hüznümün yası onlara,bana mirası kaldı


Sorular,imalar,nasihat,cüretkar akıl beni yordu
Kırıldı cesaretim,ömrume yalnızlık mayası kaldı
Duvarlara yazmadım ben,her mektubumda yazıyordu
Ebemgumecine astığım "narçiçeği" mahyası kaldı


"O,hakkıyla herşeyi işitendir bilendir"bana teselli
Olan,olmuş olan,olacak olanın sevdası kaldı
Dilimin duası,kalbimin narası belli..
Senden geriye,mutmain gönlumun vedası kaldı..