ANLAMSIZ SAVAŞ
Gecenin ,
Sel gibi ilerleyen karanlığında, Tek tek kayboluyor tüm nesneler. Gömülüyorlar yalnızlığın karanlığına. Zifiri karanlık bir dünyada, Küçücük bir kıvılcımsın sanki. O , dokunduğunu küle çeviren, Yıldırımları arıyor insan. Ve bir kıvılcım düşüyor yüreğime. Yüreğim kör , yüreğim ateş. Baş kaldırıyor tüm geceye. Kül ediyor karanlığı meskeninde. Şüpheye düşüyor yaşama isteğin. Ve ayrılıyor bedenin ruhundan. Tamda bu kadar anlamsız olmaz derken, Güneş yeniden doğuyor ufuktan. |