DOSTSeni hangi dilde öveyim bilmem İki cihanda dost senden vazgeçmem Bal süzer sözlerin acı hissetmem Kovsan yüreğinden kızıp gitmem Yakar beni güneş gibi doğuşun Yüreğimi sarar asil duruşun Hele birde görüp halim soruşun Bütün olur ruhum senle hiç bitmem Dostluğun sofrası kolay kurulmaz Can sözüne yalan katıp yoğrulmaz Mert olan adama hesap sorulmaz Taç ederim başa ihanet etmem Gülce’yim mevsimlik olmaz dostluğum Yoksam dost bağında üzer yokluğum Eserim rüzğarla çıkmaz soluğum Can olurum cana kinini gütmem. GÜLCE |
Önce umut verir
Sonra bir harf değiştirip
Unut denilir…
Ayfer KILIÇ – Köln/Almanya