Dolaştım gurbeti eyledim vatan
Ayağım koyduğum il den usandım
Hemen-her işine yalanı katan
Doğrusuz insandan, kul dan usandım

Ne heceye sığdım ne de sayıya
Hasret kaldım vuslat adlı kıyıya
Ne ettimse varamadım iyiye
Kervanım geçirmez yol dan usandım

Dinlediğim ney’im,düdüğüm acıdır
Sularım tatsız, yediğim acıdır
Acı söylerim, dediğim acıdır
Ağızdan,çeneden,dil den usandım

Uykuya yatar rüyaya kanarım
Seni sayıklarım seni anarım
Gerçekte yandım düş de de yanarım
Ateşten,dumandan,kül den usandım

Od düşmüş gönlüme yakılan benim
Kalbi parçalanan,sökülen benim
Her gün tane tane dökülen benim
Yağmurdan,yağıştan,sel den usandım

Bulmak mümkün müdür? Vefa söyleyen
Hep artar hiç azalmaz göç eyleyen
Umut’um her gece yürek dağlayan
Bağlamadan,sazdan, tel den usandım...05,11,2014 Umut ŞAHİN