Neyse
Bekle kurşunu adımlar nefesimi zapdetmişken
Ellerini hasretin dikenleri okşuyor ahu Saçları beliklerinden kesildi güvercininin Hayat tuali unuttu nefsin beyazını Gözlere kan dudaklara ah avuçlara fenalıklar yuvalandı ahu Bu Cihan Araf’ta can çekişiyorken Sözler kalemler yüzdeki tebessümler Sevgisizlikten ilgisizlikten ziflendi akıllar Ne takati kaldı gönlümün Ne sabrımın sabrı Ölme ahu Aklımın diplerinde en kuyusunda sabahlıyorsun biliyorum Nereden dönersen dönsen tutsan dokunsan öpsen Tertemiz kirlenmeden önceki Adem’e Tek hayvan nefsiyle baksaydı Gözlerimiz Güne geceye Yeterdik ya Dünya’ya Neyse... |