Gönül...
Türlü türlü dalda bir yuva verdim
Hiç yarananadım ben sana gönül Senin için yere gönlümü serdim Bir dönüp bakmadın sen bana gönül. Eller diken verdi sana hoş geldi Ben deste deste gül verdim boş geldi Ağladım gözümde hergün yaş geldi Sen hep çalım attın ona buna gönül. Ezdin gururumu çiğnedin durdun Peşinden süründüm yordun da yordun Sol yanıma derin bir hançer vurdun Acımadan kıydın bu cana gönül. Bana kastın nedir ki söyle hele Bir kerede dön bak geldin ne hale Nefsine olmuşsun artık kul köle Bile bile geldin bu güne gönül. Fatma bıktı senin bencil huyundan Can çıkar gecmezsin sen bu oyundan İçmişsin bulanık akan suyundan Sağırsın geçemem ben öne gönül. Fatma Alageyik |
Oku İsmailoğlu Mustafa YILMAZ ustayı ?
Sayarken bir bir, dilin de sevgi çemberi,
Vatanın da ki bu unutulmuş yerleri
Sen de onu ruhunla iyi tanı ?!
Bak sana, sen görmeden daha göz etti,
Cennet mekan o "Göz başı !"
Birde,
Bizzat görünce düşün orasını
Nasıl övecektir duy kendisinden,
Adı geçen güzellik orasını burasını...
İlgi çekitiriyor anlattığı gezilik yerleri
İsmail hocamızın bu vatan sat-hı mealleri
Kutluyorum engin şair yüreklerini !!!.....
---- 27.12.2014 – Adana
İsmail Hakkı GÜRCANOK (ONATCA)
----------Güzel bir şiire, Güzel bir insanın şiiriyle selamlıyorum...