Öyle özledim ki;
Hasbihal gülleri ile donatılan masada,
Senle yürekten yüreğe köprü kurmayı,
Sen konuşurken gözlerine bakıp,
Yüreğini okumayı.

Öyle özledim ki,
Sevgi dolu sözlerinden utanıp,
Gözlerimi, gözlerinden kaçırmayı.
Avuçlarının sıcaklığının kanımı ısıtmasını.

Öyle özledim ki;
Saatlerle yarışmayı, umut ve hayallere karışmayı,
İçilen her yudum çaya şeker olmayı,
Yüreğinin baş köşesine konmayı.

Ve öyle özledim ki dürüstçe, yalansız,
onurluca seni seviyorum kelimesinin
kulağıma fısıldanmasını.
Sevgiye, sevene verilen her sözü
namus şeref bilip aşkla sarılınmayı.

Şimdiler de özledim
kaybettirilen tüm güzellikleri.
Sadece yaşanan
gerçek sandığım saatleri özledim.
İnanan, güvenen, sevgi ile coşan yüreğime,
SUS demeyi öğrendim.

(20-09-2014)