Bitmeyen Gece
Şu karanlık gecede,
Ağır ağır yol alıyorum. Geçmişimle geleceğim arasında; İnce bir kıl üstünde yürüyorum. Paslanmış bir çivi gibi, çekiçle vurularak... Kalbimde yara açmış, mazilere gidiyorum. Ağzımdan salyalar akıtarak yazıyorum, mısralarımı Yorgun bir o kadar yitik geceme, Pişmanlık mı? yoksa sevinç mi? yoksa acı mı? Hangisi insanı masum yapan? Üçüncü şahıslara yer yok! Bu gece sadece sen, ben. Zaman geçiyor. Artık hesaplaşma vakti... |