insan olmak çok
zor
umuda koşan
yolculukta..
diken
taş
sis,
çukurları
da
cabası sanki..
kalbura basmaları
aşmak
imkansız gibi..
zincirlenmiş beyinler
zehirin ötesinde
güzelliğe meydan
okumayı
marifet sayıyorlar..
kıymetin
değeri
nerdeyse
yok
gibi..
niye
ki
emek vermek,
varken hazıra konmak..
cennet
dahi
bu fikrin bir mahsülü..
gel keyfim gel..
birde
oku
güzel
bir gazel..
mesela tövbe gibi
işi garantiye
alma şekli..
daha
neler yazılmaz
ki
neler..
bunlar zembille
gökten
inmediler
ki..
kabahatımız
özürümüzden çok daha
büyük,
çünkü biz
insanız
en
aşağıdan
biz
kendimizi
öyle sanıyoruz..
sandıkta
ne
elde ettik
bir
hiçten
bir
yok..
boz boz harca..
yeter bize ömür boyu..
burda bitmezse
iyi
ki
var
öbürü diyorsak..
bu
da
bizim
masalımızın
ikinci
fasılı...

(Berlin,01.11.2014)

Talat Özgen