Ayaklarını
Su birikintilerine vura çarpa yürüyen
Üstü başı yağmur çamur
Bir dışarısıysan benim için
Kirpiklerinden tutup duvarlara çarpmışsam
Yollarını beklerken
Camlarımda uyuya kalan gözlerimi
Tırnaklarını geçirip tenime
Bedenimden ayıklarken kemik kemik kendini
Cesetsiz bir kefen gibi
Yığılmışsam yaşamın orta yeri
Saçlarımı geçirip parmaklarıma
Dikmişsem birbirine
Senden arta kalanlarımı
Kayıpsa parçalarım
Hâlâ noksansam




Gecenin zehir zıkkım saatlerinde
Göğsüne basılıp tokatlanmışsa
Yastığında uykularım meçhulllerin fâilleriyle
Ayaklarından asılıp
Başaşağı sorgulanmışsa delileri oynatan aklım
Cevapsızsam
Dişleri kırılıp
Kerpetenle sökülmüşse ağzımdan lisânım
Anlamsızsam
Gebere gebere çekip karnıma bacaklarımı
Kollarımla sarıp sıcak tutmuşsam
Sol yan sancılarımı
Yokluğunun çökük omuzlarının omurgasızlığına
Yaslamışsam kahrolası başımı
Sarsaksam
Sakarsam
Sakatsam
Ve
Saçmalıyorsam şimdiki gibi
Yani uslanmamışsam yine de
Ahmaksam anlayacağın





Tevrât’a
Zebûr’a
İncil’e ve Kur’ân’a andımsan
Toprağına el bastığım mezarın onulmaz yasıysan
İçimin derûnî boşluklarında




Allah’ın emri
Peygamberin kâvliyle carmıhına gerilmişsen alnımın
Meryemî bir teslimiyet ve tevekkülle
Bozmamışsam susuzlugunu orucumun
Dizleri secde kertiği
5 vakit Mirâcımsan kıblegâhımda
Mikât’a varmadan giyindiğim İhrâmımsan
Haramsan gayrısına
Yasaksan
Olmazsan





Tuzla ovmuş
Kireçle sıvamışsam
Kurt yuvası zindan yaralarımı
Küfürler kusmuşsam
Sussun diye
Ağzıma bastırdığım avuçlarıma
Bu ahraz sevdamın yüzü suyu hürmetine
Kendini bağışla bana yalvarışlarıyla
Sabahlamışsam
Yumruk seslerime sağır bakan kapında
Yoksan
Yoksunsam
Yoksulsam
Canın Cehennem’e ulan
Canın Cehennem’e
Bende
Ben diye birsey kalmadı zâti
Canın Cehennem’e