ÇÖLE DÖNDÜRDÜN BENİ.Bir sefil ayrılığa feda ettik biz aşkı, Serabımı kuruttun,çöle döndürdün beni. Baharı yaşamadan,hazanda vurgun yemiş, Üzerine kar yağmış,güle döndürdün beni. Düşler savaş alanı,yangın yeri umutlar, Gönlümüze sığmazdı çizdiğimiz hudutlar. Şimdi gözüme indi,yağmur yüklü bulutlar, Yatağına sığmayan,sele döndürdün beni. Yıldız mı toplamadım saçlarına takmaya, Nehir mi olmadım ki sana doğru akmaya, Ne zaman karar verdin beni böyle yakmaya, Ortasında kor saklı,küle döndürdün beni. Sana gelen yollarda,toprak oldum taş oldum, Ağladıkça gözünde,iki damla yaş oldum. Per perişan eyledin,içmeden ayyaş oldum Belende çığlık atan,yele döndürdün beni. Dünyamdan çıktın ama,canımda duruyorsun, Şimdi bensiz kim bilir,ne düşler kuruyorsun. Ne haldeyim sana ne,ne diye soruyorsun, Kıyısında ot bitmez,göle döndürdün beni. A.Kurnaz |
Gönlün kalemin daim olsun
Saygılar Selamlar