Kara karga sordu ki bana gül aşık mıdır?
Sarmaşık bu çiçeğin zülfü dolaşık mıdır?

İpincecik bir sızı kapladı gökyüzünü
Bana can vermek düştü karanlık bir sokakta
Şarap satan bir hancı, kör sevdânın yüzünü
Açtı o an göründü : Kızıla çalan nokta
O küçücük bir leke nider kimine göre
Bir yanardağ bir volkan eder kimine göre

Ben böyle bir duyguya aşına değil idim
Çok çetin yolcu idim öz başına değildim

Ne uyudum ne kaktım fecre doğru öylece
Kala kaldım tavanda bir heykelin gölgesi
Çığlık çığlığa kaldı üstüme düştü gece
İnleyen şu ruhumun yine çıkmadı sesi
Ufak tefek göründü kapkara şu suratlar
Çiğnedi saçlarımı dört nala giden atlar

Ey sevdânın cambazı ne kadar zalimsin sen!
Yerde misin gökte mi nerede alimsin sen?

Şimdi yine açılır tek kişilik bir perde
’Aşık-ı sadık menem’diyerek mum yakacak
Çan sesi yükselecek benim Fuzulim nerde?
Minarenin başına kiliseden bakacak
Sen değilsin ki Sevdâm git başımdan ey keşiş
Şah-ı gönlüm bilseydi hemen biterdi bu iş

Melahat DEMİR