Senin Karanlığın Hep Maviydi Bende
sen hep mum ışığı umardın
ben tenine ay ışığı sunardım doğrusu yakışırdı göz bebeklerinin çıkılmaz sokağına girerdim izinsiz bir alın yazısı resmi çizerdim denize silerdin kaybolurdum gözbebeklerinin ara sokağında yağmur bize yağardı içime çekerdim ıslanan saçlarının kokusunu sığınırdık bir köşeye yanımdan ürkek bir sokak köpeği geçerdi ıslak gözlerimizle gülümserdik birbirimize fark etmezdin senin karanlığın eskiden de maviydi bende hep sen beklerdim yorulmazdım üşenmez bir alın yazısı resmi daha çizerdim yüreğine tutarsa belki derdim Mehmet Tektemur |