Güneş ne zaman doğacak anneÜzerime akan yorgunluk var bu gün yine küçüldü ellerim yüzüme sürüşümle ıslak bir öpüşle günaydın diyen yoktu yine dağlanıyor yüreğim günün güneşiyle bastığım kaldırımlar aydınlık yinede göremiyorum seni kaç zaman oldu şehirlerden kaçtığım rujlu dudakların kan tüküren yüreklerinden öptüğüm öldüğüm doğduğum ve yeniden öldüğüm sayamıyorum artık takvimlerin yapraklarını üzerime yığılıyor günler aylar, yıllar silkelenip koşuyorum şehri terk beyaz bir güvercin yakalıyorum dikenli tellere takılmış kanadı kırık dudağı bükük ezbere bildiklerimi okuyorum ki; dualar kayıp yalnız ismin dökülüyor dilimden kuruyup giden kimseliğim yine kimsesiz oysa bir gülümseme istemiştim tıpkı senin ki gibi içten olmadı yine geceler zindan yine geceler sabaha gebe bırakıp gidiyorum şiirlerden şehirlere şehirlerden şiirlere bırakamıyorum işte bırakamıyorum kendimi yüreğimden başka bir şehre sönüyor bütün şehirlerin ışıkları uzaktan göründükçe kılavuzum yine yok hep bildiğin ben yalnız ben içime dökülüyor her yılın her gününde ayrılığın bin bir ayrı tohumu kopan fırtınaların ardından yağıyor hep yağmur güneşsiz yüreğimi çatlatıp büyüyor güneş sevmiyor bu ayrılık filizlenip koca bir orman oluyor kuşların ötmediği börtü böceğin yaşamadığı kelebeklerin bir günlükte olsa uçmadığı çakallar uluyor yine yüreğimden ısırmış mevsim kopup giden parçalarım savruluyor uçurumlarımdan yinede bir umut diyip açıyorum gözlerimi güç bela güneş ne zaman doğacak anne |