ANNE BEN GİDİYORUM
anne... ben gidiyorum
n’olur sorma "nereye"? diye ne deyim..! beceremedim insafsız insanlarla yaşamayı isyanlar içinde yaşamaya gidiyorum. bir hakikat var ki anne senin gözyaşların kadar içten ! titrek kelimelerin kadar kederliyim ne deyim nasıl avutayım inneyen yüreğini ayrılık provam olmadı ki hiç, hangi mazerete sığabilir hangi yalan günah değildir acaba bir anne üzülmesin diye söylendiğinde ? biliyorum herzaman ki gibi peşime düşeceksin..! ve ellerini arkanda birleştirip sıkı sıkı umutsuz bakışlarınla beni kahredeceksin. düşünsene anne bu gidiş ilk değil ki, son olacak "inşallah" de anne tadında bir dilek tutki dönüşüm harika olur belkide. |