GÜLÜŞÜN
Bir kelebek yine kozasından çıkar
Bir çocuk yine şarkı söyler Mevsim sonbaharı fısıldar Sen gül, Gülüşün,güneşim. Denizin mavisi gibi gül, Soldurma gözlerimde açtırdığın çiçekleri Ne var bilinmez gülüşünde Ama yine de, sen gül Gülüşün,eşim Kalbimdeki kelebekler gülüşün uğruna can verir Bir yaprak savrulur umutlarımıza Bir kuş kanatlanır, göçe doğru ama yine de sen gül Gülüşün,evim. Varlığıma,can katan varlığına En rasyonel duygularla Şiir yazıyorum gönlümce ama yine de sen gül Gülüşün, geleceğim. |