DÜŞLERİME YALNIZLIĞIN ROMANINI YAZIYORUM
Bu akşam yalnızlığımla başbaşayım
Çoktan yere düşmüş bakışlarım
Tükenmez isyanların doruğundayım
Sanki bayramını yaşıyorum,yıkılmışlığımın
Yüreğim sessiz,acılarım derin
Efkarlarım azmış,dolu dizgin
Radyomda sancılı bir şarkı
Hüzünlere varıyor her nakaratı
Sesini biraz daha açıyorum
Bu akşam yalnızlığın türkülerini dinliyorum
Dünleri getiriyorum aklıma
Mazimi taşıyorum melonkolik bakışlarıma
Anılarım yağmur bulutlarına koşuyor
İçimdeki yaralarım kendini deşiyor
Yanaklarımdaki ıslaklıkları siliyorum
Kadehimi dertlerimle dolduruyorum
Tükenişimin şerefine diyorum
Bir çırpıda,soluksuz içiyorum
Bazı şeyler yazmak istiyorum
Nedense duygularıma söz geçiremiyorum
İlham perim kayıplara karışıyor
Kalemim,kalemim bana küsüyor
Mısralarım susuyor,şiirlerim ağlıyor
Ve bu akşam işte yine
Uykusuz gecelerime sarılıyorum
Düşlerime yalnızlığımın romanını yazıyorum.
Abdurrahman Güngör.