İNTİHARIN İÇİMDE
Vuruyordu alnının çatına,
Utancının taneleri İhanetinin acısı dolaşıyordu damarlarında Kemiriyordu yüreğini Vijdanının ćığlıkları. Acıyla dost olmuştu alışamasada Gömüyordu duygusuzluğunun kafasınıı kumlara Gün gün kesiyordu kafasını ümitlerinin. Yaptığı yanlışlar tokatlıyordu kalbini Hükmedemiyordu artık tırnaklarının diplerinde duran beynine Yıkadıkça çıkmıyordu ruhundaki pislikler. Kesiyordu umudunu yaşamaktan İlmiği atıyordu kalbine Sarıyordu kefeni duygusuzluğuna Sephasına atıyordu tekmeyi yaptığı ihanet Ve gömüyordu kendini kalbimdeki mezarına.. |