Aşıyor ömrüm
Bir zamanlar ne çok düşlerim vardı
Sımsıcak duygular beni sarardı Vakit akşam oldu hava karardı Şimdi son demini yaşıyor ömrüm. Benzedim güz günü sararmış dala Bülbüller konmuyor kurumuş güle Yaklaştıkça biraz daha menzile Sanki yürümüyor koşuyor ömrüm. İyi günlerinde yerdiler beni İşleri düştükce gördüler beni Benim dediklerim yordular beni Geçmişin izini taşıyor ömrüm. Ellerin yurduna özümü verdim Almanlarda nazi ruhunu gördüm Vatan hasretiyle yanan bir kordum Hala için için pişiyor ömrüm. Başka çehrelere bürünemedim Sabit fikirlerden arınamadım Ne yapsam kimseye yaranamadım Yavaş yavaş gözden düşüyor ömrüm. Nefsimizdi bizi yarışa salan Kaybetmekten korktu geride kalan Hayat bir tepeydi zirvesi olan Az kaldı zirveyi aşıyor ömrüm. Muzaffer Yavuz |
Zay oldu gençliğim artar kederim
Ah şimdiki aklım olsaydı derim
Kapanmış yarayı deşiyor ömrüm.
vay ki vay
geçti gitti üstat bunca sene
geri gelmez yalvarsakta
ne diyelim geri kalanı hayırlı olsun
bu günlerimizi aratmasın
kutladım gönül sesinizi kaleminizi
yüreğinize sağlık