Yakmadan Gitmem
Göğsümün üstünde ince bir sızı
Korunda harlanıp yakmadan gitmem Doğuşdan karadır bendeki yazı Yar içimi sana dökmeden gitmem Talihim sevdadan yana hiç yoktur Hastaya sorulmaz asla kar doktor Kalbimi yardır da içine baktır Bu can tenden sensiz çıkmadan gitmem Kalemleri kırdım defteri dürdüm Seninle yeşerdim seninle gürdüm Namlunun ucuna kurşunu sürdüm Gelmesen başıma sıkmadan gitmem Akmıyor gönlümün yıkıldı arkı Bozuldu düzenim dönmüyor çarkı Ağıtlar yakarsın söylersin türkü Gözümün içine bakmadan gitmem Veysel’in namesi inceden ince Yürekte bu sevda biter mi sence Sensiz akrep dönmez zul olur gece Koynunda şafaklar sökmeden gitmem VEYSEL KIZLARKAYASI[ |