ÖMRÜMÜN SONBAHARI
Aşk için geçti vaktim ömrümün sonbaharı
Derken: ateşe düştüm yandım da külüm kaldı Boş hayalle avundum kader verdi kararı Bitmez sandım gençliği yıllar ne çabuk aldı Yarınlardan umut yok yürek maziye hasret Yüzümü güldürmedi hayat denilen meret, Yinede bir gün olsun etmedim hiç şikayet Devirdim elli yılı beni hep hüzün buldu Boşa kürek çekmişim beyhude her amacım Mutluluk düşledikçe kat kat büyüdü acım Acaba mahşerde mi diner bitmez bu sancım , Bir kendini bilmezle beni dertlere saldı Ne Leyla’lar düşledim nice cananlar gördüm Bıktım yalan sevdadan kalbime duvar ördüm Sonunda viran oldu gönül denilen yurdum Anlamadım bu nasıl bu ne perişan haldı Yakınlarım ,dostlarım yalnız bırakıp gitti Kime gönül verdimse beni perişan etti Çektiğim bunca acı artık canıma yetti Düşlerim hayallerim umutlarım hep soldu HASAN YILMAZ 12/10/2014 |