Gün battı,
geceye döndük yüzümüzü
Gölgelerimiz alıp başını gitti
Yitti birlikte yürüdüğümüz yollardaki
ayak izlerimiz
Martılarımız da bizi terk etti
Say ki, hiç tanımadım seni
Ne o çay bahçesine geldim
Ne o içime işleyen sesini duydum
Sen de görmedin beni
Ne güneş gibi gülümsedim sana
Ne yüreğine seslendim say sevgili

Görmedim saysam
Duymadım saysam
Bilmedim saysam bile
Yine de en çok seni sevdim ben
Yalnızlığım tanıyordu seni çünkü
Sessizliğim
Kimsesizliğim biliyordu seni
Sen benim yaşadığım tüm acılarımdaydın
Ağladığım tüm şarkılarımda
Islandığım tüm yağmurlarımda
Sen vardın.

Sen bulutlarımdın
gökyüzünden bana gülümseyen
Sen gökkuşağımdın
Yıllardır içimde bekleyen.
Demli bir çay kokusunda
Yalnızlığımın yoldaşıydın sen
Say ki, hiç karşılaşmadık seninle
Ama yine de
En çok seni sevdim ben…