Dalgaların sedası misaliydim, sessizdinSessizce Yaralanmıştım Ne kadar takatim kaldıysa, Canhıraş çırpınmıştım Suallerim cevapsız kaldı, Sabır hiç acımadan dağladı, Gözyaşları mı kaldı Kalmamıştı yapacak bir şey, Alıp götürmüştü esrarengiz bir el, Benimleydi keder Neler Çektim ardından Kaldım dinmeyen sancıların Sağanağında, ne yapardım Yalnızlar limanına sığındım, Dalgaların sedası misaliydim, sessizdin Vefa böyle mi olmalıydı, İnsan olan bir gerekçesini bulmalı Ve anlatmalıydı, olmadı Kızmak Asla yetmiyor Suskun kalmak bilsen Ne kadar ağır geliyor, İçimi titretiyor Nereye gitsem, nedamet içinde Yalnızlığıma çekilsem, Gözyaşlarım dinmiyor Nedensiz gittin, Bir nebze olsun değer vermedin, Demek ki artık kalbinden de sildin Oysa Neler söylemiştin Kalbimi meftun eden bir ülfettin, Suhuletin halinde edeptin Nezaketinle cezp ettin, Ruhumun insicamında ne kadar Kıymetliydin, hiç bilmedin Sevginin lisanı gibiydin, Şevkin sanki adresiydin, Neden hiç söz etmeden çekilmiştin Hangi Vadimden döndüm Asabiyet içinde yol alan birimiydim, Nerde kaldı övgülerin Şimdi her yer çok sessiz ve hissiz, Zihnim ziyadesiyle Ahenksiz ve dirliksiz Gözlerim şevk vermiyor artık fersiz, Nefesim sanki kesilecek gibi Çaresiz ve zevksiz Ne güzel Mehtaba dalardık Sanki hiç içinden çıkmayan Birer candık, umutla yaşadık Düşler kurguladık, Yarınlar için planlar yaptık, Şimdi ellerim boş, niye ağladım Gönlümde yer aldın, Yar adına nazardın, şimdi Nar manasında niçin bir hicrandın Dilim Varmıyor söylemeye Ah u zarım için bin hüzün ile Yâd edip, sessizliğe çekilmeye Kalbimin sahibine aşikâr eylemeye, Ruhumun banisine Şimdi mahcubiyetim niye Ne kölemsin ve ne de kulum, Esirim olmak adına hiç bulunmadın, Mazeretlerin kime Bir tek Kelam etseydin Yaşadığımız muhabbet ve selam Süruruyla, öyle gitseydin Bu denli müşkül Duruma düşürmeseydin Ve ümitler içinde Hüzün bahşetmeseydin Yeter ki dileseydin, Elbette ki tercihlerinde hürdün, Lakin tarumar edip gitmeseydin Mustafa Cilasun |