BEKLEMEK
Beklemek bazen kırık bir taş
Bazen rüzgarın önünde savrulan bir yaprak Bilinmeyen bir iç çekiş Yanakmış sinsice eriten kor ateşte Duman duman tüten hasretin gözde Zerre zere küle dönmekmiş beklemek O külleri Tekrar tekrar savurmakmış gönül harmanında Bir kabuktu kurudukça kıvrılan Kendi içinde dönen Bilinmeyenin adı SABIR’dı Ama sonu VUSLAT olacak...! |