Gözlerim dalıyor karlı dağlara
Yazık oldu boşa giden çağlara
Her’dem bülbül öten yeşil bağlara
Kara’çalısına hasretim hasret

Ararım köyümün Bahar Güz’ünü
Özledim yokuşun hemi düzünü
Düşüm’de görürüm yârin yüzünü
Yârin dillerine hasretim hasret


Yokluk belasıdır yurda,yuvaya hasretliğin sebebi üstad,hele bir de hasretin aslı memlekete değilde kişinin oradaki sevdiklerineyse, işte o zaman bu gurbet insanı "neden ben buralardayım ve bu ülkede ve de hatta bu hayatta ,neden " şeklinde isyanlara gark eder...böyle kalsa iyi, bazen saatlerce, bazen de günlerce aldığı nefesi bile bir işkence unsuru haline getiriverir..Yurdu dışına çıkmış kimselerin, çıkış nedenleri ve o anki yaşadıklarını nasil olursa olsun zaman zaman hissettikleri acı bir duygudurgurber... "hasret bu, neye duyulacagi belli olmaz" diye geciştirmek de,bu acıyı bilmeyenin gafilce ettiği laftır...

Sonra yurdum köyünden ayrılmak zorunda kaldığında el değiştirmiştir acı, tabi en baştan beri gurbetçiler var... Bir de, bunca farklı insanı aynı paydada buluşturacaksanız, alın hepsini memleketlerinde binlerce km ötede yabancı bir kültürün ortasına bırakıverin, kim oldukları önemli olmayacaktır, hepsi aynı acıyı tadacaktır....Ne yöne gideceği kestirilemeyen ama kendi öyküsüne tutunması gerektiğini fısıldayan iç içe geçmiş, ama bağımsız hayatlardır gurbette yaşam...

Akla getirmemeye çalştığım duygudur hasretlik, aslinda bu şey vatan hasreti midir, arkadaşlara, aileye, alışkanlıklara olan hasret midir karıştırılır bazen ama yok bambaşka birşeydir çünkü aynı insanlarla aynı şeyleri farklı bir ortamda yapsanız da tat vermez oranın telaşını, hareketini,kokorecini, dönerini, sokakta dağıtılan lokmasını, kokusunu, nemini, sivri sineğini, beyninizi oyan sıcağını, çivileyen soğuğunu, yazın geceleri esen yosun esanslı rüzgarlarını, hani dışarlarda yıllarca yaşayıp ortamın kurdu da olsaniz hiç bir zaman hissedemeyeceğiniz o güveni özlersiniz, hep özlersiniz...

Hasreti bu denli güzel anlatmanız,beni çok yıllar öncesine götürdü...unuttuğum zaman dilimlerine..çok çok teşekkür ederim,yüreğimi burksa da şiiriniz, özlemişim o hasretlikleri....Ölüm kuytular da hep bekler üstad fakat gurbettekilerine daha bir koyar,gurbet ölümün kardeşidir zira...Gurbet yorgunu yüreğiniz dert çekmesin...Fonda ki müzik ve şiiriniz çok güzel örtüşmüş....Tebriklerim hasret çekenlerin dili,yüreği olmanızadır.....Huzur her daim yanıbaşınız da olsun....saygılar.... peri