umut
hırpalanmış bir umuttu oysa çocukluğum
sevgiye aç insanlığa muhtac gözlerimin yorgunluğu zihniyetime kefendir adam bu yüzden; yorgunluğumu taşıyamaz bedenim gecenin ayazında tütün kokulu ellerim kalem peşinde yazmıyor yazdırmıyor sensizliğin bir kalem ucunda sana esir sana hasret duygularım çocukluğumda bıraktım seni adam Sahipsiz ürkek olabildiğince karanlık Sensizliğe meydan okurum şimdi geleceğin geçmişe okuduğu gibi |
Usta kalemi engin yüreği ayakta alkışlıyorum
Kalemin daim olsun
_________________________________________Saygılar hocam