GÖNÜL
Ne yaptıysam gücüm yetmedi sana
Sonunda sırtımı tuş ettin gönül. Her gece gam çekip düştüm tasana Sürekli gözümü yaş ettin gönül. Perişan halimin sensin suçlusu Esmeri, kumralı, sarı saçlısı Yengeçi, arslanı, oğlak burçlusu Hep kendi keyfini hoş ettin gönül. Bahara ermedim, bitmedi güzüm Gülmeyi bilmedi sayende yüzüm Ne bir çare buldun ne de bir çözüm Bahtımı siyahla eş ettin gönül. Aklımı başımdan çektin kızağa Hayalden öteye, düşten uzağa Düşürdün kurduğun sinsi tuzağa Sen beni avcunda kuş ettin gönül. Kaçmadın kimsenin attığı oktan Başıma bir sürü dert açtın yoktan Uykuyu gözlerim unuttu çoktan Yatağı yorganı taş ettin gönül. Bir ömre bin yıllık çile sığdırdın Bitmez kasavete gama boğdurdun Simsiyah saçıma karlar yağdırdın Mevsimi her zaman kış ettin gönül. Ayaklar altına atıp ezdirdin Çok zaman hayattan candan bezdirdin Yine de peşine takıp gezdirdin Sen bana nasıl bir iş ettin gönül. Yandıkça savruldu küllerim benim Bahçemde solmuş hep güllerim benim Ölümü arıyor ellerim benim. Dünyayı gözüme boş ettin gönül. Hasan Hüseyin YILMAZ |