Bir İstanbul düşü sarar duyguları
Öyle de uzak ki
Bazen de en yakınımda
Durmaz gönül sızısı
Isınır arzular yanaklarımda
Biteviye dalgalar vurur yüreğime
Hani o ilk giriş var ya sahneye o ilk bakış
İstanbul’a öyle girdim biletsiz düşlerimle
Hangi güzelliği coşkulu bilmem
Nasıl özlenmez ki
Bir keman faslı gibi gezinir gider vapurlar nüktelerle
Boğazında sessiz uykusunda yalılar
İşlenmiş yolları sanki ipek halılar
Kıyısında balık tutanlar
Bakar durur öyle salınır meraklılar

Altın gerdanı Galata Köprüsü İstanbul’un
Çevresine sımsıkı tutunup sarılan o Boğaz köprüsü
Denizinde köpükler dans eder beyazında muhteşem örtüsü
Martılar hoş geldiniz diye karşılar
Şimdi Emin önünde olmak vardı
Balık teknesi tüter burnumuzda soğan kokusu
Şerbetçi sesi kulağımızda
Islaktı merdivenler o kış akşamları bazı
Gecenin esrarı sarardı mehtabın uykusunda

Gündüz yine kalabalıklar taşar hala bilirim
Alişverişler hızla bir koşuşturma ki görmek lazım
Ezan sesleri şuh-i ile huzur verir
Her şey o güzel gizeminde saklı
Şans bir gün kapıyı çalar mı bilmem
Ah o Nimet abla
Bir vapur sesi insanı rahatlatır derinden
Öylesine hüzünlü sevgililer gözlerinde yaş dolu
Gurbetin bakışlarını yolda bırakırlar
Hep o güzel insanlar
Hangi sevda karşılar sizi
Bir İstanbul sevdası mı
O muhteşem düşler iskelesi
Bazen biten sevdalar vardır
Bir beyaz mendil elinde salınırken
Gözler düşer mavi sulara
Unutulmuş bile her şey akılda kalan bir tek şey olmalı
Yürek yakan aşk değil mi
Yaşayan sadece sevgi İstanbul’uma
Şimdi herhangi alışverişte insanım
Hangi Camisini gezeceksin
Yetecek mi hayallerin şunca zamana
Bir aşk sokağı İstanbul’umda
Bir hediye almalıyım sevdiklerime
Maziyi hatırlatan bir anı kalsın duvarlarında
’Düşümdeki hep o güzel İstanbulum’

GünbatımıerkenBehçetBük 560/5.10.2014