KOMŞULUK BİTTİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Edebiyat Defteri dostlarımın Kurban Bayramını Kutluyorum.Her Gününüz Bayram Güzelliği gibi olsun...........
Bahçeli evler apartman oldu Kesildi ağaçlar betonlar doldu. Yükseldi bina insanlık öldü. Komşuluk bitti, komşuluk bitti. Kimse kimseyi tanımaz oldu. Gelenek,adet sahipsiz kaldı. Ağladı ninem dizini dövdü. Komşuluk bitti, komşuluk bitti. Büyüdü evler kocaman oldu. Komşu komşuyu tanımaz oldu. Komşu hakları yazıda kaldı. Komşuluk bitti, komşuluk bitti. Komşu hakkını bilenimiz yok. Komşu yüzünü görenimiz yok. Komşumuz kimdir bilenimiz yok. Komşuluk bitti, komşuluk bitti. Komşu komşunun külüne muhtaç. Komşu komşunun diline muhtaç. Komşu komşunun eline muhtaç. Komşuluk bitti, komşuluk bitti. Vardı komşudan selamı kesme. Güler yüz 0lda komşuna küsme. Komşu değil mi ? diyerek geçme. Komşuluk bitti, komşuluk bitti. Kahraman VARDI |
Eli elime değmedi
Değse ise ölür idim,
Dili dilime değmedi
Değse ise ölür idim.
Bana gönlünü vermedi
Gönül bahçeme girmedi
Bahçemde güller dermedi
Derse ise ölür idim.
Gönlüm yüceden inmedi
Ağlar ağıt hiç dinmedi
Gözde yaşı yar silmedi
Silse ise ölür idim.
Aklım aşkıma yetmedi
Başımdan aklım gitmedi
Sevdiğimi yar bilmedi
Bilse ise ölür idim.
Namelerimi dermedi
Bakışla sevgi örmedi
Gözü gözümü görmedi
Görse ise ölür idim
İSMAİLOĞLU değmedi
Kendisini hiç övmedi
Sevdim fakat o sevmedi
Sevse ise ölür idim.
---- 08.03.1960 - İslahiye
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ - İstanbul