Kollarımda kos kocaman bir boşluk,
Bir de gözlerimde bakışın kaldı.
Başımdaki kahredici sarhoşluk,
Kalem kaşlarını yıkışın kaldı.

Yollarım meçhule büküldü gitti,
Canım bedenimden döküldü gitti,
Ellerin elimden çekildi gitti,
Ceyhan gibi nazlı,akışın kaldı.

Bir söğüt dalına astım zamanı,
Sen diye bağrıma bastım zamanı
Yolcular boş koydu virane hanı,
Ve senin sessizce çıkışın kaldı.

Koklamaya kıyamazken gülümü,
Gidişinle arar oldum ölümü,
Sevgin ile dolup taşan gönlümü,
Kara gözlerinle yakışın kaldı.

Sevdiğim,sultanım gönül verdiğim
Baktığım her yerde sensin gördüğüm,
Yarınım muamma, hayat kör düğüm,
Sadece sen gibi kokuşun kaldı.

Her gece yeniden aynı mezara
Girsem de kapanmaz açtığın yara,
Kendi ayağımla çıkmışım dara,
İlmeği boynuma takışın kaldı.

27.05.2014 Ahmet KURNAZ