YOKLUK
Hüzünlü bir gece yarısında
olmayanı düşledim, yokluğun soğukluğu esti kalbimde belki boşuna özledim. Düşlerimi yokladım bu gece, bilmediklerimi sordum kendimce yalan gibiydi tüm gerçekler inanmayı istemedim. Yaşadıklarım yok kadar anılmazdı, ömrümü toplasan bir avucu doldurmazdı, zaman beni terkederken ömrümden bana saatleri harcamak kaldı. günden güne farkına varmadan, yada gözünü açıp kapayıncaya kadar, gittikçe daha zavallı daha fani... gittikçe manasızlaşırken herşey; yokluğun buruk huzurunu hissettim. |