DÜŞÜN
Ellerimiz hep kirli ellerimiz kap kara,
Dudaklarımız çatlak dirseklerimiz yara, Gördük elbet dünyanın her iki yüzünüde, Hangisi bize iyi varamadık karara. Vazgeçtik bazen her ne planladıysak, Kimi cesur dedi bize kimiyse bu yüzden korkak, Aldırmadık kimseye aldırmayızda elbet, Buluruz kapandıysa mahalleler kendimize göre bir sokak. Çareyi veren vardır umudu kesen biziz, Kuru bir dal gibi kırılıp ayrılan kendimiziz, Yükümüz ağır gelir sanki dünya sırtında, Daha nice yükler varki düşünsek eziliriz. |