Adına Aşk diyorlar yer yüzünde,
Yok ne ölçeyi nede açıklaması,
Yiyip bitirir yaşadıkca insanı,
Dayanılmaz bir ağrıdır,
Cismi kor cana dokunur,
Zamanın ezip örselediyi yürekde,
Açılır sonunda bir perde
Başlamıştır yolculuk...

Ne varlık nede korkular hiç birşey yoktur.
Aşkın kendi gerçekliği vardır,
Aşkta yarınlar olmaz yarın yoktur,
Zaman dursun ister ileri gitmez,
Doluverir yüreklerden içeri,
İçden içe derinlere işlenir,
İşlendikce bilgeleşir,
Buluşur bilinmez sezgilerle.
Yolu yokuş yükü ağırdır,
Artık kendisiyle tanışmıştır...

Aşk varlıklar var olmadan olandır belki,
Belki mefluç bir hayatın gırdabındayız,
Hep o ilkel acıda,O yaban ağrıdadır belki,
Çaresizliğin en acı yaralarını saramayışımız,
İnsan bazen nedensizce umutsuzluğa kapılır.
Kimselere veremez sevgisini,
Kimselere anlatamaz kendisini,
Bazen kıyılardan denizlere dökülür isyanlarımız,
İnsan bu kapılmayı anlayamaz,
Birazdan sabah olacak,
Hadi güne hazırlan,
Yaşananları unutmaya çalış sevgili,
Aşk bize güvenip verdiği büyüsünü,
Sırlarını,
Cesaretini,
Bilgeliğini
Ve o ilkel,o yaban ağrısını geri alacak.
İçimizdeki gel gitlerde can üşüyecek,
Kalk oyalanma şimdi yarın olacak,
Lakin aşkda yarın yok,
Aşk yarını beklemeyecek sevgili
Derizya aşk varlığın değil,
Yokluğun acısıdır,
AŞK ADEM OĞLUNDA TÜKENMEYEN YARA...
GEL SEVGİLİ SEN AŞKINI BAKİ OLANDA ARA...

Ekrem ÇETİNKAYA
VaTaN25 27.09.2014