… Keşke Gelebilseydin…

Kelebeğim,
İnsan yanımı saklıyorum içimin en kuytu mahzenine
Ve balkonumdaki çiçeğe durmuş sardunyalarımı sana emanet ediyorum
Göçüyorum bu ellerden yabana
Belki rüzgârlar kokunu taşımıştır oralara
Ama yoksun
Artık bu yalnızlık benim
Bu sensizlik benim
Madem yoktun
Şiir kokan yanlarımı ateşe verdim
Ve gök gözlü kırlangıçları sevdim gözlerimle
Sonra söz bitti
Dilim lâl
Gönlüm lâl
Kalem lâl
Ve bir çocuk çığlık çığlığa koştu içimin sokağını boydan boya
Ve bir aşk düştü âsumandan kan revân içinde
Ağladı kırlangıçlar
Ağladı âsuman
Ben ağladım
Biz ağladık
Sen yoktun
Bir sükût usulcacık gelip yerleşiverdi aramıza
Ben baktım
Ben baktım
Ben baktım
Güneş battı
Şarkı bitti
Süleyman gitti
Keşke gelebilseydin
Keşke…

Süleyman Altunbaş…Bafra…eylül/2014…23:02