Adı Paşaydı
Sara hastasıydı
Yüreğinin temizliği yüzüne yansımıştı
Masumdu, saftı, günahsızdı
Adam gibi adamdı

Hayat nedir dedim, gözlerimin içine baktı
Hafif kaşlarını çattı
Kafasını sağa sola salladı
Hayat;
Uyumak
Gezmek
Eğlenmek
Televizyon izlemek
Kitap okumak
Çay içmek, dedi
Ne güzeldi hayata bakışı
Hayat ona ne kadar da kolaydı

Hayattan beklentilerin nedir dedim gözlerini kapattı
Önüne eğdi başını
Sanırım bu soru canını çok sıktı

Gözlerini açtı
Semaya baktı
Ellerini duaya kaldırdı
“Sadece kullandığım ilaçlar keşke onlar olmasaydı
Baska bir beklentim yok bu hayattan” dedi canımı çok acıttı

Aslında ne güzel bir cevaptı
Ve bir o kadar da saftı
Sözün bittiği yer aslında burasıydı
Sustum bu sefer ben eğdim başımı
Gözlerim doldu yüreğim parçalandı

Hayat için birbirlerini yiyenler aklıma takıldı
Kendimden utandım eline sarıldım elini kaçırdı
Ver öpeyim elini dedim vermedi, eli öpülecek adamdı
Ismi gibi kendiside tam bir paşaydı
Hayat ise onun için bir ilaçtı…