Hiç bilmeden yaşanmazSinsidir tüm şer düzenler İnsanı kalbinden eden, ruhundan vazgeçiren bedbinlikler Umutsuz koyan, acziyete salan, takkikten uzaklaştıran ve yıldıran nefisler İradem için zafiyet zerkeden, imanıma göz diken, mukaddasıma saldıran nefesler İnsan ac, susuz yaşamaz Yaşasa bile umut adına kalbinde şevk bulamaz, ağlamaz Ne kadar zincire vurulmuşsa farkına varıp, aşkın sadrıyla kurtulamaz İdrakinde yaşamadıkça, imanın tadına varamaz, ruh ve kalbin halinden anlamaz Konuşmak için konuşanlar Bir hesabın laszasında ki tahkiki hiçe sayanlar, yanmaz Her cefayı dert sanır, tekebbür etmeyi marifet diye tanır, aklı ve izanı anlamaz Varlık adına neye sahipse,hesapsızlık içinde boğulan habersiz sanıksa, aklanamaz Nefsin tadmini bitmez Kalbin ve ruhun takat getiremez, ömrün kifayet etmez Dizlerin tutmasa, gözlerin kararsa, aklın almasada harap etmekten vazgeçmez Aşk iman için furkandır,tensellik adına hicrandır, akıl niye vardır, hakikatın aşktır Hiç bilmeden yaşanmaz Talim edilmeyen bir ilim idrakin için gerekçe olamaz Ruhunun ve kalbinin suskun hali, izanın için niye anlaşılmaz, farkı anlaşılmaz Ruhundan ve kalbinden vazgeçen canın, hak rızası için nur olanı, nar niye yakmaz Zikretmek kalbin şiarıdır Fikretmek için azim ve merak ilmin tahsili için şarttır Nitelik neden aranandır, vasıfsızlık ne müthiç hicrandır, düşünmek sanadır Aç iken nasıl yiyorsan, susuzken, suya kanıyorsan, kalbin, ruhun iman adına ardır Nefsini hakir görmeden Her insanın zafiyeti olabileceğini akledip düşenmeden İnsanlarla münasebetini emr-i bil mağruf, nehy-i anıl münker adına hasretmezsen Ne kadar tefekkür etsen, tesbihatını çekip zikretsen ve uzlete çekilmeyi huşu bilsen Gönül kapın kapalıdır Kurak bir sahradır o kalbin, umutların riya için zandır Takiyen için tuzağındır, varlığın adına kurnazlığındır, şeytan adına bir kazançtır Mümin ki ferasetiyle ardır,vicdanıyla farktır, aşkıyla cehdi için vazgeçen furkandır Mustafa Cilasun |