Bırakdık aşarıya? bineğe Tabana kuvvet çoluk çocuk çıkdık yola? yaya
Niyet? yaylaya
Anlatırdım çocuklara? / Çekdiğimiz zorluklara
Sanki çok kolaymış ne olacakmış? gibi dinlerlerdi
Aklıma birden bir nusubet bin nasıhatden iyidir geldi
Hem lafla peynir gemisini yürümediğini? zor’u,? bilsinler zorda ayakda kalsınlar
Hem’de, bir’de,? aşarıya baksınlar mutlu olsunlar?
Niyet garaz değilki?
Anlattıklarımın? takbiki
Bakın görün nasılmış?
Zormuymuş? kolaymıymış? /Kolaymı? güzel? /Zormu güzelmiş?
Bir süre sonra yorulduk demeye başladılar çocuklar
Tamam dedim hadi bakalım biraz mola verelim
Biraz Moladan sonra? haydi kalkalım
Yolcu yoluna gerek
Ve zaman sonra? yayla göründü / klavuz istemiyor artık
Ve yaylaya vardık
Dayımlar? yav sen ne gaddarsın böyle haber verseydin biz seni yoldan alırdık
Hayır dedim dayımlara? bak gülerek bu zibidiler sizin bineklerinizi beyenmiyorlar?
Yav olsun dediler? bunlar daha toylar
Neyse hoşbeşden sonra çabuk oluverdi/ akşam / ne akşamı? olan gece
Kalalım? hayır olmaz/ neyse kalkdık? gece zifiri karanlık
Çocuklar dayılarına bakıyorlar? hani o dayılarının beyenmedikleri bineklerine?
Zaten dayıları onları asla yaya bırakmazlar / lakin onlar nerden bilsinler
Hadi bakalım bindik yeşil jeeplere? bizim çocukların gözleri? ışıl ışıllar
Gördünüzmü dedim sizi gidi siziler? zorlar ve yokluklar ne güzelmişler?
Geldik bizim bineğin yanına
Bizim binek sanki cennet görünüyordu her hallerinden anlıyordum mutluluklarına
Eve geldik ne güzel yorulmuşlar
Hemen mayışmaya başladılar ve uyudular
Ertesi sabah kahvaltıda? dün ne güzeldi?
Amma çok yorulduk/ zor çok zormuş? diyorlardı
Hem dayımların jeepleri nasıl iniyordu yokuş aşarı yanisi? övüyorlardı
Ya dedim? gördünüzmü? zaten benimde anlatmak istediğimde buydu
Yahya sevim ; Aydın.