SENSİN YAŞAM SEBEBİMyüreğimi verdim sana kıymetini bilir misin uzun ince bir yolda benimle yürürmüsün adasam ömrümü karşılıksız sever misin beni iyi günde kötü günde yanımda olur musun benimle ağlayıp söyle güler misin böylesi bir aşkı daha önce hiç tatmadım yalnız masallar da var sanırdım sensiz günleri hiç hesaba katmadım gördüğüm rüyayı hayra da yorsam büyü bozulmasın diye kimselere anlatmadım içimdeki sevgiyi seninle harmanladım uykusuz gecelerimde hayallerim de yaşadım adı konmamış bir aşktı benimkisi tatmadığım duyguları tattırdın bana bir aşk perisiydin sanki elinde ki sihirli değnekle dokundun bana bir gülüşünle tüm hücrelerime işledin gözgöze geldiğimiz de içime yerleştin gidişinle dünya döndü tersine güneş doğmuyor eskisi gibi bahçemde ki çiçekler küstü boyun eğdi zaman durdu yaşamın anlamı kalmadı yokluğuna alışamadım bir türlü meğer sensiz ben bir hiçmişim senmişsin benim yaşam sebebim eski bir pikaba koydum bizim şarkımızı dinliyorum başa sararak defalarca ne de duygu yüklüydü ’kalbimin tek sahibine’ derdimi kime anlatsam kimse dinlemez beni parkta oturduğumuz bank anlatsa olsa da dili bir rüya gibiydi yaşadıklarım sanki yaşananları kağıda döksem kelimeler yetmez eylül hazan zamanıdır çağrıştırır ayrılıkları mesafeler olsa da aramızda kavuşacak olmanın umudunu yitirmedim fal açacak papatyalar bulunmasa da bir gün bizimde aşkımızı anlatacaklar uzun kış gecelerinde soluksuz roman gibi ... Refik 17.09.2014 İstanbul |