SUSTU DİLİN GÖRMEZ GÖZLERİNsensiz bir dünya düşünemiyorum bir elimde düşlerim diğerinde ümitlerim duygularım karmakarışık sensiz mutlu muyum sanıyorsun yokluğun da yaşam durur takvimler göstermez günleri uykusuz gecelerimde titrer içim üzerimde çiğ taneleri var sanki yüreğim durgun bir deniz misali ya olduğum gibi kabul et ya da hayatından sil beni çıkma karşıma bozma kurduğum düzeni büyütmedim hiç bir şeyi gözümde sen gibi unuturum zamanla desem de gözlerin olur matemim geride kalan anıları unuttum mu sanıyorsun kırmak istesen de zincirleri kıramıyorsun ağlamak hiç yakışmıyor sana çekmeye razıydım kaprislerini bir ümit verseydin ayaklarıma prangalar ellerime zincir vursalar gözlerimi kör etseler de yine seni severdim sana tutkun bir yürek taşıyorum bedenimde yanımda olmasan da hayalin gözlerimde yaktığın ateş bir türlü sönmek bilmedi uçsuz bucaksız çölde gibiyim susuzluktan kurudu dudaklarım yanıyorum gör beni bu kadar mı sevgiden uzak vurdum duymazsın söyle nasır mı tuttu yüreğin senin de kalmasın takatin beklemekten geleceğim diyordun karıştı günler aylara yazdığım mektuplar da unutuldu bir köşe de yüreğim sustu konuşmaz artık dilim gidişinle bitti benimde hayallerim soldu gönül bahçem de yedi veren güllerim gözlerim bakmayacak artık etrafa eskisi gibi esti rüzgar sildi kalan izleri de artık istesen de duyamayacaksın beni sevgi dolu sözlerimi mezarım kazılmış isimsizler mahallesinde üstüme atılan her toprakta dünyayla ilişkim kesilecek duyulacak kürek sesleri ve baş ucumda iki damla gözyaşın kalacak susuz dudaklarımda can bulacak ... Refik 16.09.2014 İstanbul |