KIRLANGIÇ FIRTINASI
Ne fırtınalar geldi geçti nice yıkıntılar bırakıp arkalarında
Onamadı zaman hiç birini kol bir yana yen bir yana savruldu Uslanmadı deli gönül vurgunlara alışmış bir mücrim misali Delicesine bekledi nisan uçurumlarında ölümü baharda Umudunu yitirdiği anlarda geçti boynuna ölüm yaftası Yalnız ruhuydu bedenini canlı tutan tükenmişler arasında Mavilere boyandı fırtınalar döndü sabrın suskun taşında Saçlarını okşadı. Gelip geçti ansızın kırlangıç fırtınası |