Dur Be Gönül
Acıması yok ki cana okuyor
Sinemin üstünde duman kokuyor Ben yandım dedikce kiprit çakıyor Dur be gönül beni çöpten mi buldun Çatlattı sinemi ortadan böldü Bak senin yüzüne miyadım doldu Gül benzim var idi sarardı soldu Dur be gönül beni çöpten mi buldun Etekleri olsa ziller çalacak Zannediyor bu dünyada kalacak Susuz deniz bulsa girip ölecek Dur be gönül beni çöpten mi buldun Rüzgar eser üzerine sallanır Beyne sözü geçmez yine dellenir Yari ahraz bu bizimki dillenir Sus be gönül beni çöpten mi buldun Sıkma bak canımı ite atarım Birgün olsun sensiz rahat yatarım Alan olsa acımadan satarım Dur be gönül beni çöpten mi buldun Tatlı uykuları eyledin haram Beşşiğe mi koyam beze mi saram Kul Garib’im senin sayende verem Dur be gönül beni çöpten mi buldun Emine Çerçi |
Yüreğine sağlık Ömrüne bereket mahir kalem Tebriğimlesin Saygılarımla, Kul Figani