EFTELYA
Suzinak makamında bir şarkısın.
Gözlerimin matemine büründün bu gün. İçkimde değirmenler öğüttü seni. Yine yok olmadın eftelya. Bir kaptan olup deryaya açıldım. Seni o limanda bıraktığımı sandım. Sense içimin ummanında ıssız bir ada olmuştun. Yelkenlerimi yaksamda yine o adaya çıkar yolum eftelya. Karanlık odalara hapsettim kendimi. Işığın vurmasın bana diye. Karanlıktan daha kara gözlerin geldi karşıma. Gördüm karanlığın ićinde yine seni eftelya. Eftelya büyülü aşk kokulu kadın Sen ruhuma nakış nakış işledin. Gül kokulu ellerinle kalbimi alıp gittin. Ben sende yok olup gittim eftelya. İşte ben eftelya olmak böyle sevilmek Gitmeden uzaklara yanımda hasretlerden uzak Birlikte aşka mısralar yazmak Eftelyayı ve cananını var etmek isterdim |