ZAMANA
Ne varlığın belliydi, ne de yokluğun belli,
Bu tavrına ne desem, ben hiç bilemiyorum. Dilin pek de uzundu, biri ederdi elli, Bıraktığın izleri, artık silemiyorum. Kulak ardı ederdin, sana söylenenleri, Takılırdın her daim, kendi kafana göre. Sen nasıl da bulurdun, her an eğlenenleri, Ne örf adet tanırdın, ne gelenek ne töre. Her şeyin bir sonu var, bunu artık anladım, Akıp giden geçmişe, dönüp bakmayacağım. Her yaşımda durmayan, bir su gibi damladım, Zaman erken geçermiş, artık takmayacağım. Umrumda mı sanırsın, zamansız çekip gitmen, Seni sensiz yaşayıp, gönül eyleyeceğim. Sanır mısın üzecek, beni kendinden itmen, Ardından saz çalarak, türkü söyleyeceğim. Birkan Onat |
yüreğinize kaleminize sağlık