Ahde vefâ
Ahde vefâ eyleyip, görünürsem gözüne
Bir kere engin düşün, düşün ki dön özüne Yunus gibi garibim, dil-em ol akan yaşa Şu bî-çâre gönlüme, doğacak güneş şaşa Ben gönlüme desem de, umut etme boş yere Dönüşü yok bu yolun, Hak yazdıysa bir kere Kudretin nefesteyse, ne demeye susarsın Dudağın kıpırdasa, kan-ı zehir kusarsın Cânımın cânânısın, ben de olmasan bile Bilmez misin ki ağyar, "seninle düştüm dile" Bir cehennem bir cennet, iki yaralı yürek De ki ne söylersin sen, boşa çektiğin kürek Cihanda bir baharsın, "yüzün cennettir senin" Bense o cehennemim, ateş-i yakan tenin Demir kafesli dünya, âşiyân olmuş bana Sıladan gurbet ele, kanat takmışım cana Uykular haram olur, geceleri yadınla Bitap düşer yüreğim, tan yerinde adınla "Âteş-i dilden özge, hiç bir şey yıkmaz beni Bıçak olup kessen de, unutamam yâr seni Şair yalan söylemez, kalem kırar her defa Hasılı söyleten var, bitmez çekilen cefa Şiir Mehmet Fikret ÜNALAN Yorum Ayşegül DİNÇBAŞ |